روسری ها هم افتادند !!

دیروز تیپ و لشکر می زدیم

امروز مانده ایم چه تیپی بزنیم

جبهه بوی ایمان می داد

اینجا ایمانمان «بو» می دهد !

دیروز در موقعیت ذوالجناح بودیم

امروز در موقعیتهای جناحی !!

.

.

.

مولای غریب من ! نمی دانم که اولین بار که نامت را به زبان آوردم چند ساله بودم.امام مطمئنم آن روزها اینگونه مشتاق دیدارت نبودم ، دوست ندارم چون بد فهمان فریب خورده با خود و به تو دروغ بگویم ، هر چند که تو بر اسرار قلب من واقفی ، مولایم نام غریب امروز بر کتیبه قلب من ثبت شده و من بی نام تو روزم را آغاز نمی کنم و بی اسم تو سر بر بالین نمی گذارم . دوست ندارم در فراقت فقط ندبه سر دهم .سالهاست که هزاران عاشق همچون من از غم هجران تو می گریند ، اما هنوز پرده از رخ بر نداشتی . من تشنه آنم که کاری انجام دهم تا لبخندی زیبا بر لبان شما نقش ببندد و من سر مست شوم از اینکه آقایم (تمام زندگی ام ) برای لحظه ای از من راضی است.

شیعه تو بودن کار آسانی نیست . نه ! این را صعب را با دو رکعت نماز غراب وار نمی توان پیمود . باید ابراهیم شد و بی گدار به آتش زد ،سوخت نه آنگونه که دنیا پرستان در عشق های مادی  می سوزند . مولای من ! کاش نیم نگاهی بیندازی به این مسافر که سالهاست شوق دیدارت زنده اش نگه داشته ، هر لحظه با خود می اندیشیم ، که تو کعبه آمال هزاران شیدا ، اینک بر کدامین خاک سر بر سجده گذاشته و برای کدامین یک از شیعیانت طلب بخشش داری.همه این شعر را می دانند که :

دیدار یار غائب دانی چه ذوق دارد  

ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد                  

به راستی چه درمانده اند آنان که تو را به فراموشی سپرده اند و از خدایت نمی هراسند ، می دانم که هنوز مرا آن لیاقت نیست که خود را شیعه تو بنامم ، اما کاش نام مرا در دفتر دوستدارانت بنویسی بدون در نظر گرفتن گناهان گذشته ام دوستم بدار مولا جان !

.......